در این باره از امام صادق (ع) نقل شده است: حسین (ع) را زیارت کنید، هر چند در سال یک بار باشد که براستی هر کس به زیارت او رود و در حق او شناخت داشته باشد، پاداشی جز بهشت ندارد، و رزق و روزی نصیب او می گردد و خداوند در کارهایش گشایش می نماید و براستی که خداوند چهار هزار فرشته را موکل بر قبر حسین (ع) ساخته که همگی برای آن حضرت اشک می ریزند و زائر آن حضرت را تا رسیدن به منزلش بدرقه می نمایند و اگر او بیمار شود به عیادتش می روند و اگر بمیرد، با حال استغفار و ترحم نسبت به او، در تشییع جنازه اش حاضر می گردند؛ و همچنین بیان می دارند: چون روز قیامت فرا رسد، منادی ندا می دهد: زائرین قبر حسین (ع) کجا می باشند؟ پس توده ای از مردم برمی خیزند که تعداد آن ها را به جز خداوند کسی نداند. پس از آن ها پرسیده می شود که چه هدف و انگیزه ای در زیارت قبر حسین (ع) داشتید؟ و آنان در پاسخ می گویند: دوستی رسول خدا (ص) و دوستی علی (ع) و فاطمه (س) و دلسوزی برای ستم هایی که به آن حضرت رفته است. پس به آن ها گفته می شود: اینان محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین (ع) می باشند پس شما زائرین قبر حسین (ع) به آنان بپیوندید که در درجه ی آنان می باشید و به پرچم رسول خدا (ص) بپیوندید و آنان در زیر سایه ی آن پرچم که در دست علی (ع) است قرار می گیرند تا همگی داخل بهشت گردند، و نیز ایم امام همام بیان داشته اند: کسی که دوست دارد جایگاهش در بهشت باشد زیارت مظلوم را رها نکند.

سوال شد: مظلوم کیست؟

امام صادق (ع) فرمودند: حسین بن علی صاحب کربلا، و کسی که از روی اشتیاق به او و به خاطر دوستی با رسول خدا (ص) و دوستی امیرالمومنین علی (ع) و فاطمه (س) به زیارت آن حضرت برود، روز قیامت در زمانی که مردم مشغول حسابرسی می باشند، او با این بزرگواران بر سر سفره های بهشتی مشغول به صرف طعام می باشند و همچنین فرموده اند: زائرین حسین (ع) در روز قیامت بر سایر مردم برتری دارند. سؤال شد: برتری آنان چیست؟ امام صادق (ع) فرمودند: همانا آنان چهل نسل پیش از سایر مردم به بهشت می روند، در حالی که سایر مردم در حال حسابرسی می باشند.

منابع:

1- علامه مجلسی. بحارالنوار، ج 101: 2، 21، 26، 66.

2- رسولی محلاتی. راهنمای بهشت: 255، 263، 268- 269.